საქართველო, ჩემო საქართველო… რამდენი ხანია გეძებ და ვერ მიპოვნიხარ… გეძებ ყველგან… ქალაქში, სოფელში, მთაში, ბარში, მაგრამ შენს კვალს ვერსად მივაგენი… მთაში მითხრეს, რომ კარგა ხანია, სადღაც გაუჩინარდი და აღარ გამოჩენიხარ. ქალაქში კი…. ქალაქში უმრავლესობამ უკვე დაგივიწყა და აღარც კი ახსოვხარ… მეშინია არ გეგონოს, რომ მართლა ყველამ დაგივიწყეთ და სამუდამოდ არ მიგვატოვო… უსამშობლოდ არ დაგვტოვო… სიმართლე რომ გითხრა, მეც წარსულიდან გაგიცანი… ისტორიის ფურცლებიდან, ძველი წიგნებიდან და ფილმებიდან შეგიყვარე და მას მერე ყველგან დაგეძებ… არ ვიცი, კიდევ რამდენ ხანს მომიწევს შენი ძებნა… მარტო ის ვიცი, რომ არ დავიღლები, სანამ მაინც არ გიპოვი, მაგრად ჩაგიხუტებ გულში და გეტყვი: – ჩემო დაკარგულო სამშობლოვ, მე შენ მიყვარხარ!
კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება
ნათიას სამყარო 
Comments on: "წერილი საქართველოს…" (1)
ვფიქრობ, რომ შენ უკვე იპოვე საქართველო…