– ასე მგონია, ვიღაც უნდა შემხვდეს …
– ვინ უნდა შეგხვდეს?
– რა ვიცი …
– მაშ რატომ გგონია?
– იცი, მე ის მიყვარდა …
– როდის?
– მეც არ ვიცი როდის, ალბათ დიდი ხნის წინათ.
– მაინც?
– მანამ დავიბადებოდი.
– ვერ გავიგე …
– შეიძლება, დაბადებულიც ვიყავი, მაგრამ სხვაგან, მე იქ მიყვარდა და ეხლაც სულ იმას ვეძებ.
– რომ არ შეგხვდეს?
– ეგეც შეიძლება …
– უცოლო ხომ არ დაბერდები? მოიყვანე ვინმე.
– ვინ?
– რა ვიცი, ვინმე …
– არა, არა, ეგრე როგორ მოვიყვანო.
– ის რომ არ შეგხვდეს?
– ხომ მიყვარს …
– ეგეთი სიყვარული არ გამიგონია, არ იცნობ, არ გინახავს და გიყვარს.
– ჰო, მიყვარს …
– იქნებ არ გიყვარს?
– მაშ რატომ მგონია, რომ უნდა შემხვდეს?
– იქნებ სიზმარში ნახე …
– არა, სხვაგან ვნახე სადღაც.
– გარეგნობა გახსოვს როგორი აქვს?
– არა არ მახსოვს …
– მაშ როგორ უნდა იცნო, რომ შეგხვდეს?
– ვიცნობ. ვიცი რომ ვიცნობ. არ შეიძლება არ ვიცნო …
……………………………………………………………
– არ შეგხვდა?
– არა, არ შემხვდა …
– მერე?
– რა მერე?
– არ მოიყვანე ცოლი?
– არა ….
– კიდევ იმას ელოდები?
– ჰო …
– რამდენი წლისა ხარ?
– სამოცდაექვსის.
– კიდევ გიყვარს?
– კიდევ.
– იქნებ შეგხვდა და ვერ იცანი …
გ. ჩოხელი
კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება
ნათიას სამყარო 
Comments on: "მოლოდინი…" (1)
დიდებულია!