” – რამდენი ვარსკვლავია… ხომ იცი, რომ ამ ვარსკვლავებში თითო-თითო ჩვენი ვარსკვლავია?
– არ ვიცოდი…
– ასე ყოფილა… ჩვენ რომ მოვკვდებით თურმე, ისიც მოწყდება ცას… ვარსკლავის ყოველ ჩამოვარდნაზე ვიღაც კვდება თურმე…
– ნეტავ ჩემი ვარსკვლავი რომელია? … მე რომ მომკვდარიყავი, ნეტავ რომელი ვარსკვლავი მოწყდებოდა… რომ ვიცოდე რომელია ის ურჯულო, ჩემი ვარსკვლავი, ღმერთმანი, ცას კიბეს მივადგამდი, ავიდოდი და ვარსკვლავს ლურსმნით მივაჭედებდი…
– ასე ძალიან გიყვარს ცხოვრება?
– სული ტკბილია… განა შეიძლება არ გიყვარდეს?”
Comments on: "ცას კიბეს მივადგამდი…" (7)
ძალიან თბილია, გულში..სულში ჩამწვდომი..ყოჩაღ! ♥
ყოჩაღ, გაოგნებული ვარ.
ძალიან მაგარია ♥
მომეწონა, მხოლოდ ხატვა მეგონა სიამოვნება.
გაიხარე, მინდა დიდხანს, დიდხანს იკაშკაშოს შენმა ვარსკვლავმა!
სულში ჩამწვდომი, საოცარია…
ასეთი სიტყვები დიდი ხანია არავისგან მომისმენია